Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Est, ut dicis, inquam. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quid est enim aliud esse versutum? Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.

Quae enim mala illi non audent appellare, aspera autem et incommoda et reicienda et aliena naturae esse concedunt, ea nos mala dicimus, sed exigua et paene minima.

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Duo Reges: constructio interrete. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Nos grave certamen belli clademque tenemus, Graecia quam Troiae divino numine vexit, Omniaque e latis rerum vestigia terris. Facillimum id quidem est, inquam. Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Chrysippus autem exponens differentias animantium ait alias earum corpore excellere, alias autem animo, non nullas valere utraque re;

Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Eaedem res maneant alio modo.

Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Equidem in omnibus istis conclusionibus hoc putarem philosophia nobisque dignum, et maxime, cum summum bonum quaereremus, vitam nostram, consilia, voluntates, non verba corrigi. Ita, quem ad modum in senatu semper est aliquis, qui interpretem postulet, sic, isti nobis cum interprete audiendi sunt. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Minime vero, inquit ille, consentit. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

• Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;
• Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
• Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
• Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;